Ontmoet NS – leveranciers van interimpersoneel op bezoek bij NS

Onder het motto ‘Ontmoet NS’ ontving NS op donderdag 12 april 2012 ruim 150 belangstellenden op hun tweede leveranciersmiddag. Sinds ruim een jaar huurt NS geen interim personeel meer in op basis van langjarige mantelcontracten, maar volgens het marktplaatsprincipe, onder de naam NS Inhuur. Behalve een toelichting op de werkwijze vonden er gedurende de middag discussies plaats en presentaties van een aantal afdelingen die veel gebruik maken van ingehuurd personeel. In eerste instantie betrof de marktplaats de inhuur van ICT-professionals (wat van een ondernemende geest getuigt, want juist in die branche bevinden zich de grootste misstanden, c.q. uitwassen op inhuurgebied). Sinds 1 april 2012 worden ook technici via deze constructie ingehuurd, uitbreiding naar financiële professionals zit in de planning en er wordt onderzocht of de activiteiten kunnen worden uitgebreid naar personeel op MBO-niveau – denk aan lassers.

Aan de koffie tussen de treinen bij de leveranciersdag van NS

Het programma

De middag begon met een gesprek tussen vier mannen, onder leiding van Lisette Hetzler – dat dan weer wel  – over het ontstaan van marktplaatsen als instrument voor inkoop. De pionier op dit gebied, het UWV, had er al snel positieve ervaringen mee. Tevreden klanten, een goede prijs-kwaliteitverhouding, minder juridisch gedoe en tot nu toe conjunctuur-proof. En een database met uiteindelijk 10.000 leveranciers. Zo ver is NS nog niet – daar staat de teller op 3.000. Daaronder vanzelfsprekend de traditionele leveranciers, maar ook steeds meer ZZP’ers. Wat nadrukkelijk één van de doelstellingen was. Het aanbod van personeel is nu gevarieerder, over de hele linie zijn de prijzen wat lager en de kwaliteit is goed.

Na het gesprek verdeelden de aanwezigen zich over een aantal parallelsessies. Zelf nam ik een kijkje bij NS Reizigers Commercie, waar 300 ICT’ers de kaartautomaten, OV-chipkaartpoortjes, de stukjes plastic die meer en meer de treinkaartjes gaan vervangen en andere, niet altijd als ICT te herkennen faciliteiten aan de praat houden. Andere sessies gingen in op IT Operations of NedTrain.

Wennen

Vergeleken met de ‘oude’ situatie, waarbij NS gebruik maakte van de mantelcontracten bij de inhuur van personeel, is het marktplaatsprincipe voor veel leveranciers, eh, wennen, zo bleek uit de reacties in de zaal van detacherings- en bemiddelingsorganisaties. Binnen langlopende contracten kunnen medewerkers relatief gemakkelijk worden ‘weggezet’ bij de klant, ook als het niet de toppertjes zijn; nu is feitelijk iedere nieuwe opdracht een aparte pitch, waarbij in eerste instantie op kwaliteit wordt gekeken en pas in tweede instantie op prijs. ZZP’ers worden zo rechtstreekse concurrenten. Daarnaast missen bureaus naar eigen zeggen de mogelijkheid om bij een aanvraag rekening te houden met de ‘culturele fit’ die al dan niet aanwezig is tussen kandidaat en organisatie. Ook is het lastiger om ‘feeling’ te krijgen voor de organisatie, wat voor een deel overigens door dit soort dagen wordt ondervangen. In hoeverre de voordelen – transparante werkwijze, objectieve besluitvorming – opwegen tegen mogelijke mismatches, zal de tijd leren. Vooralsnog functioneert de marktplaats naar wens, al komen er soms 200 CV’s op één opdracht – wat nogal veel is en waarvoor het UWV de treffende term ‘CV-incontinentie’gebruikt  – maar ook wel eens nul.

Tafeldiscussies

De middag werd besloten met het World Café, een werkvorm waarbij een stelling per tafel besproken en beschreven werd. Deze stellingen gingen over concurrentie, tarieven – minimum- of maximumtarieven, vrijgeven of niet – of over de vraag wat de toegevoegde waarde van zo’n marktplaats nu precies is. Onder de bureaus leefde vooral het teloorgaan van de persoonlijke relatie en de invloed van marktplaatsen op de tarieven; voor ZZP’ers is het intussen heel lastig om te bepalen bij welke marktplaats ze zich nu wel of niet moeten of kunnen inschrijven – het aanbod is inmiddels bijna onoverzienbaar groot.

Alles bij elkaar een informatieve middag, waar ik me als ZZP’er geen buitenbeentje voelde, integendeel. Petje af voor NS om zo rechtstreeks met hun leveranciers in gesprek te gaan. En o ja, even stipt als 94,9% van de treinen eindigde de bijeenkomst op het volgens het programma afgesproken tijdstip van zes uur.