"Exploring the future of work & the freelance economy"
SLUIT MENU

Staredown op de arbeidsmarkt

In de aanloop naar het opheffen van het handhavingsmoratorium lijkt de situatie op de arbeidsmarkt voor zzp’ers op een staredown. “Werkenden en opdrachtgevers staan tegenover elkaar in plaats van naast elkaar”, aldus Jurriën Koops, directeur van de ABU.

Dit weekend vocht Rico Verhoeven om de wereldtitel in het kickboksen. Zo’n wedstrijd begint traditioneel altijd met een staredown: twee sterke mannen of vrouwen die tegenover elkaar staan. Wie knippert als eerste met de ogen?

In de aanloop naar het opheffen van het handhavingsmoratorium voor de wet DBA per 1 januari 2025 lijkt de situatie op de arbeidsmarkt voor zzp’ers op zo’n staredown. Aan de ene kant staan opdrachtgevers die het podium betreden met de boodschap: “Wij stoppen met zzp.” Aan de andere kant staan zzp’ers met de boodschap: “Wij willen niet in loondienst.” Ze kennen elkaar en staan tegenover elkaar om te zien wie er als eerste toegeeft.

Het is eigenlijk te gek voor woorden dat we het zover hebben laten komen. Werkenden en opdrachtgevers staan tegenover elkaar in plaats van naast elkaar. Jarenlange afwezigheid van overheids­handhaving heeft zijn sporen op de arbeidsmarkt nagelaten. Nu gaan we handhaven op een moment dat opdrachtgevers vanwege de krapte niemand kunnen missen, terwijl veel zzp’ers weten dat de krappe arbeidsmarkt in hun voordeel werkt. De markt en de regels sluiten totaal niet meer op elkaar aan, en nieuwe robuuste zzp-regelgeving laat voorlopig nog op zich wachten.

Ik ben benieuwd wie na de staredown de confrontatie zal winnen. Of eigenlijk hoop ik dat het helemaal niet zover komt. Wat ik vooral hoop, is dat de kinderen in de opvang, de mensen die wachten op een nieuw gebouwd huis of de patiënten in de zorg niet de verliezers zijn. U en ik dus. Want cruciale onderdelen van onze samenleving kunnen en mogen niet stilvallen. Er zijn al genoeg problemen door de tekorten op de arbeidsmarkt.

Ik hoop dus vooral dat opdrachtgevers en zelfstandigen samen tot redelijke en verstandige oplossingen komen. Oplossingen die recht doen aan wat de huidige wet vraagt én die ruimte bieden voor beider belangen. Intermediairs kunnen daarbij behulpzaam zijn. Ik verwacht ook dat opdrachtgevers hun ingehuurde, risicovolle zelfstandigen niet zomaar laten vallen. Net zo min reken ik erop dat intermediairs deze zelfstandigen gretig oppakken, met alle gevolgen van dien. Daar is niemand bij gebaat.

Na de staredown volgt in het kickboksen steevast de confrontatie in de ring. Zover mag het op de arbeidsmarkt niet komen.

Drs. J.H. (Jurriën) Koops is sinds 2014 directeur van de ABU. Hij is verantwoordelijk voor de dagelijkse leiding aan de organisatie. Koops studeerde Algemene Economie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en begon zijn carrière als beleidsadviseur bij CNV Bedrijvenbond. In 1999 maakte hij de overstap naar Start, waar hij werkzaam was als Senior consultant Business Development. In 2002 begon hij bij de ABU als coördinator Team Arbeidsvoorwaarden en Juridische Zaken. In 2009 werd hij benoemd tot adjunct-directeur en in 2012 tot directeur Sociale Zaken. Sinds 2014 is hij directeur van de ABU. Naast zijn reguliere werkzaamheden vervult hij diverse bestuurslidmaatschappen, zoals voorzitter STOOF en bestuurslid SNCU. Bekijk alle berichten van Jurriën Koops

10 reacties op dit bericht

  1. Het ligt toch helemaal niet bij de opdrachtgevers of zzp’ers?

    De opdrachtgevers zijn bang de regels te overtreden, dat levert (reputatie)schade. Je kunt toch moeilijk eisen dat ze op/over de grens gaan opereren. Ze hebben het niet zo makkelijk als de Belastingdienst, die zich doodleuk aan de regels onttrekt.

    De zzp’ers maken de rationele afweging om niet meer in het keurslijf van een vaste baan geperst te worden. Dat mag en is zelfs heel gezond voor de arbeidsmarkt, zolang het beperkt blijft tot 10-20%. Wat nu het geval is.

    Je kunt beter de overheid oproepen adequaat en uitvoerbaar arbeidsmarkt beleid te maken. Daar zijn ze voor aangesteld.

    Maar je werk doen, is kennelijk alleen zzp’ers gegeven.

    • Na twintig jaar zelfstandig ben je ineens schijn zelfstandig.
      Met bijbehorende boetes.
      Dit voelt aan als een scheldwoord.
      En net als de arbeidsmigrant minderwaardig behandeld.
      Ik ga zeker minder werken en me eigen plan trekken als zelfstandige ondernemer kan ik ook dit wel aan.

  2. Ik hoop eigenlijk wel dat het compleet instort. Dat is namelijk de enige manier om serieus onder de aandacht te krijgen dat kleine zelfstandigen belangrijk zijn. Laat alles maar eens flink fout lopen, hoe erger alles spaak loopt hoe beter. Als dat nodig is om serieus genomen te worden, dan moet het maar zo zijn. Stil maar o zo effectief protest.

    Ik pleit er voor dat alle zelfstandigen vanaf januari gewoon stoppen met alles. Een jaartje of zo. Neem die welverdiende sabbatical of die welverdiende vakantie, ga leuke dingen doen. Alle behalve deelname aan het arbeidsproces. Net zo lang tot de pijn echt gevoeld wordt en als het kan nog wat langer. Het wordt tijd dat de overheid vrij en onbelemmerd ondernemen aanmoedigt in plaats van ontmoedigt.

    Wedden dat er (pas) een betere oplossing komt als alle zzp’er solidair zijn en samenspannen?

    • Helemaal mee eens.Dat heb ik ook gezegd tegen collega zzp ers aleen is,een groot probleem. Deze maatschapij is eenmaal zo ingesteld dat iedereen denk voor zichzelf.Jammer maar solidariteit in Nederland is lastig.U zegt 1 jaar ik zeg al na paar weken wordt haos als maar 80% van zzp er in Nederland stopt met werk.Maar helaas ik zie niet gaat gebeuren.mvg.Toni

  3. Hellemaal met je eens.. Ik ben ervoor. Ik denk zelfs dat dit geen jaar duurt. Een maand of 2 to 3 en dan gaan ze op hun knieen.

    • Mee eens laat maar klappen .ben zelf al 30 jaar zelfstandig, en mensen in dienst gehad. laatste 3 jaar geen mens te krijgen en gedwongen om te stoppen dankzij de overheid.

  4. Bij de nieuwe wet DBA is het angst dat regeert. Het is de overheid die niet knippert met zijn ogen, ook omdat ze het spel met oren en ogen dicht spelen. En niet de werkgevers.
    Werkgevers zijn als angsthazen en bewegen niet meer. En veel overheidsorganisaties willen als goed voorbeeld dienen bij deze wet DBA, tegen beter weten in.

    Hier wordt geschaakt met 3 spelers, waarbij de overheid aanzienlijk meer schaakstenen heeft gekregen, die ze terug kunnen zetten naar believen. En oren en ogen dicht houden onder hard ‘La la la la’ geroep, waardoor ze niets zien en niets horen. En met een interne de belastingdienst als achterban, die een geheel eigen spel speelt en met geheel eigen regels. Heel bijzonder.

    ‘Den Haag c.s.’ moet zijn poot niet zo vreselijk stijf houden en niet zo vreselijk koppig zijn. Laat ze de invoerdatum voor de wet DBA uitstellen totdat ze een goed en haalbaar plan hebben, het hele speelveld goed kunnen overzien en een fair game spelen. Nu gaan ze alleen voor eigen gewin lijkt wel en lappen alle regels en signalen aan hun laars.
    Het is tijd dat alle partijen echt serieus op heel korte termijn opnieuw rond de tafel gaan zitten en verstandige afspraken maken. Anders hebben wij binnenkort een volledig ontwrichte arbeidsmarkt!

  5. Dit klinkt als een machtsspel tussen opdrachtgevers en zzp’ers om de prijs van arbeid en de zeggenschap over het werk van mensen;
    • Opdrachtgevers die meer efficiëntie willen; minder willen betalen per werkuur.
    • Zelfstandige professionals die een marktconform uurtarief willen voor kwaliteit.
    Ik vind dat toppers in een vak moeten kunnen kiezen voor zelfstandigheid of ondernemerschap om;
    • een goed en passend uurtarief te kunnen rekenen (ook voor korte klussen)
    • vrijheid te hebben in het zelf inrichten en organiseren van het eigen werk
    • en naar eigen inzicht invulling te kunnen geven aan innovatie/ontwikkeling.
    In een gezonde arbeidsmarkt proberen alle partijen de beste kwaliteit te krijgen voor de beste prijs. Een gezonde economie en toekomst van werk lijkt mij gebaat bij een levendige handel in werk/arbeid. Maar opdrachtgevers lijken zo’n gezond samenspel – uit korte termijn eigen belang – te willen smoren. Bevlogen en deskundige zelfstandigen krijgen zo geen ruimte en kans om hun toegevoegde waarde te tonen en munten. Het toekomstgericht ontwikkelen van goed werk lukt niet.
    Ik vind dat opdrachtgevers beter het omgekeerde kunnen doen: inzetten op effectiviteit van werk; om werk aantrekkelijker te maken, het ziekteverzuim te verlagen en zo een groter aanbod van onmisbare vakmensen te stimuleren. Met achterstallig onderhoud aan hedendaags werk is al veel te bereiken. Waar blijft de collectieve ambitie gericht op een groeiende en bloeiende nieuwe economie?

  6. Ook ik, werkgever en voor de flex-schil zzp inhuurder, denk er aan om dan maar de wal het schip te laten keren. In de zorg geen schone luiers meer. In de bouw geen huizen, electriciteitskabels of wegen meer. Het hele land stort nog verder in. Meer werken dan 25 uur loont al niet meer, toeslagen verzieken de markt. Wat een land.

    • Tja, ik denk als het echt moet.. dan ga ik ook maar terug in loondienst. Maarja, ik heb zo hard gewerkt sinds ik zelfstandig ben. Ik denk dat ik dan na mijn proefperiode gelijk een burnout krijg. 😉

      Deze overheid is een grap. Een grap om te huilen… Een reden om te emigreren. Een reden om een hard werkende NL’er met zijn kennis/kunde en inzet te laten nadenken om zijn heil elders te gaan zoeken.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *