Jurriën Koops 2 december 2016 37 reacties Print Alle pijlen op payrollPayroll lijkt inmiddels tot krabpaal van de politiek en media te zijn geworden. Ik zou zeggen, laten we blij zijn dat ze de scherven van de wet DBA hebben opgeraapt. Column Jurriën Koops. Payroll lijkt inmiddels tot krabpaal van de politiek en media te zijn geworden. Eerst was er de discussie over de Wet DBA en die vermaledijde payrollondernemingen. “Die wet is mede door toedoen van intermediairs mislukt”, hoorde ik menig politicus stellen. “Eerst jagen ze opdrachtgevers schrik aan over de risico’s van inhuur van zelfstandigen om diezelfde opdrachtgevers daarna met open armen te ontvangen.” Als het maar hard en vaak genoeg wordt geroepen, gaan we het vanzelf geloven. Het tegendeel is natuurlijk waar. Als de wet doet wat die moet doen, namelijk de inhuur van schijnzelfstandigen afremmen, dan is het niet vreemd dat payrollondernemingen ervoor zorgen dat het werk bij de klant gedaan kan blijven worden. Ik zou zeggen, laten we blij zijn dat ze de scherven van de wet hebben opgeraapt. Toen was er begin november de uitspraak van de Hoge Raad. In die uitspraak ging het om de vraag naar de definitie van de uitzendovereenkomst. De uitspraak was nog geen dag oud of weer waren de payrollondernemingen de klos. Met geveinsde verbazing predikten hooggeleerde juristen dat payrolling door deze uitspraak onder de CAO voor Uitzendkrachten komt te vallen. Nog erger, de marktvraag zal daardoor exploderen. Dank je de koekoek. Payroll valt al sinds 1999 onder de uitzendovereenkomst en dus onder de CAO voor Uitzendkrachten. Dat vinden wij niet alleen, maar ook de vakbonden en ook minister Asscher. Geen nieuws dus, niks aanjagen van de marktvraag. Wat beelden al niet kunnen doen. Het leidt af van de echte discussie. Maak gewoon een goede wet die de inhuur van zelfstandigen zorgvuldig regelt en opdrachtgevers zekerheid biedt. Zorg ervoor dat werkgeverschap met minder risico’s en met minder administratieve lasten gepaard gaat. Want dat zijn de zaken die opdrachtgevers en werkgevers werkelijk weerhouden. Niks alle pijlen op payroll. ABU, payroll, Wet deregulering beoordeling arbeidsrelatie Print Over de auteur Over Jurriën Koops Drs. J.H. (Jurriën) Koops is sinds 2014 directeur van de ABU. Hij is verantwoordelijk voor de dagelijkse leiding aan de organisatie. Koops studeerde Algemene Economie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en begon zijn carrière als beleidsadviseur bij CNV Bedrijvenbond. In 1999 maakte hij de overstap naar Start, waar hij werkzaam was als Senior consultant Business Development. In 2002 begon hij bij de ABU als coördinator Team Arbeidsvoorwaarden en Juridische Zaken. In 2009 werd hij benoemd tot adjunct-directeur en in 2012 tot directeur Sociale Zaken. Sinds 2014 is hij directeur van de ABU. Naast zijn reguliere werkzaamheden vervult hij diverse bestuurslidmaatschappen, zoals voorzitter STOOF en bestuurslid SNCU. Bekijk alle berichten van Jurriën Koops
Ik begrijp je verhaal gedeeltelijk Even er van uitgaande dat we de wet DBA hebben (zonder handhaving), hoe moet ik dit rijmen met elkaar als zelfstandige? Hoe zit het dan met de gezagsverhouding en vrijheid van vervanging?
Bij payroll kom je tijdelijk in loondienst van het payrollbedrijf. Je werkt dus niet vanuit je eigen bedrijf. Het is eigenlijk een uitgeklede variant van uitzendbureau. Alle wet DBA issues zijn dan opgelost. Alleen hou je er als zzp’er netto veel minder aan over. Zelfstandigenaftrek, mkb-winstvrijstelling ben je allemaal kwijt en je betaalt de sociale premies gewoon. (naast een arbeidsongeschiktheidsverzekering die je misschien hebt als zzp’er)
Haha, het duurde even, maar het hoge woord is er eindelijk uit, het gaat toch allemaal om geld. Want dat lijkt het enige bezwaar.
daar zijn we weer …. Als je als zzp-er er VRIJWILLIG voor kiest via een payroll bedrijf te gaan werken is dat prima. Wanneer je door de bijvangst van een domme wet GEDWONGEN wordt via een payroll bedrijf te gaan werken is dat een vorm van schijnconstructie. Iets dat deze zelfde domme wet pretendeert te voorkomen. Het is niet vreemd dat ZP-ers dit niet willen, want deze gedwongen constructie voelt als diefstal. Ja kan het allemaal prima zelf regelen, maar MOET deze constructie gebruiken om te kunnen blijven werken, en je moet er nog voor betalen ook. ZP-ers hebben vaak al te maken met ‘nutteloze’ intermediairs die ertussen zitten en van je tarief afsnoepen omdat de bedrijven minder facturen en contactpersonen willen. Dan komt er ook nog zo’n payroll bedrijf tussen, die ook van je tarief afsnoept. Een payroll gaat geen klanten zoeken voor je. Dus het wordt gewoon een kostenpost, die bovendien ook nog doorloopt als je geen inkomsten hebt. Naast de payroll kosten ben je inderdaad ook nog je aftrekposten kwijt, terwijl voor bepaalde kosten voor zelfstandigen wel doorlopen. het kost dan dus dubbel. Nu ben je nogal van dat ZP-ers (te)veel verdienen. Maar met de huidige tarieven na de crises ziet er ook weer niet zoveel tussen het break-even tarief (het tarief dat je inclusief alle kosten en aftrekposten nodig hebt om meer over te houden dan gewoon in loondienst) en het tarief dat je overhoudt na betaling intermediair. Dus verplichte schakel voor payrolling maakt voor genoeg Zp-ers de uitkomst van de rekensom negatief. (naast andere verplichte dingen die je ineens ‘krijgt’ waar je niet voor kiest) Dus feitelijk wordt je dan gedwongen om óf voor minder geld dan in loondienst te gaan werken, of gewoon op te houden met zelfstandig ondernemer te zijn. Dus ja het gaat ook om geld, maar niet alleen. Gedwongen constructies zijn gewoon NIET goed.
Even praktisch voor de zzp’ers die hier tegenaan lopen: ik zou gewoon 35% toeslag op het uurtarief vragen als je gedwongen wordt via payroll te werken. Ik hoorde al van een paar zzp’ers die dat deden. Of als payroll geëist wordt in de opdrachtomschrijving: je tarief bij voorbaat al verhogen met 35% en dan dat als korting geven als de opdrachtgever je via je eigen bedrijf inhuurt zonder payroll-constructie. Dat maakt de keus voor de opdrachtgever een stuk makkelijker en inzichtelijk waar de pijn zit. Dan dwing je je opdrachtgever wel om zich wat meer in de wet DBA te verdiepen. En als payroll echt onvermijdelijk is, dan zou ik de inkomstenderving gewoon bespreken met de opdrachtgever en kijken of je allebei een ‘stukje pijn’ kunt nemen.
Beste @Corné, ik weet wat payrollen is . Ik had graag van @Jürrien Koops gehoord waarom hij niet tegen payrollen is, uiteindelijk is het topic de wet DBA, dit betreft dus zelfstandigen. Hoe kun je dan vóór payrollen zijn?
Volg je de actualiteit een beetje, Willem? Dankzij de wet DBA wordt momenteel bij veel lange opdrachten geëist dat je een tijdelijk dienstverband aangaat. Hoe zelfstandig je ook bent… anders krijg je de opdracht niet. Payroll is dan de vorm waarmee je er netto nog het minste schade van hebt.
Beste Corné, ik zit er middenin Ik krijg, zelfs via freelance intermediairs deallen maar een “mogelijke” Intake aks ik Inga op of payroll of kortlopende “project” contracten! Heb jij mijn opmerking wel begrepen? Ik ben freelancer en dus zelfstandig ondernemer!
Ik ben het daar zeker mee eens, ik heb daar echter nog niet mee te maken gehad. Voorwaarde is namelijk dat er eerst een passende opdracht moet komen zodat je die keuze kan maken. Helaas vrees ik dat ik niet de enige ben (één van tienduizenden…) die in deze situatie zit. Ik heb veel in mijn BV zitten qua kosten (auto, energie, huur, etc.) en payroll is dus voor mij ook niet echt een fijne optie. Feit is echter ook dat er op dit moment helemaal geen inkomen is…
Knap dat je mijn, vol met typos, berichtje heb begrepen. Ik zit ook al een tijd zonder inkomen daar ik tot nog toe kon weigeren op zo’n constructie in te gaan. Maar ook hier moet de pijp blijven roken… Ik hoop dat de intermediairs zo eerlijk zullen zijn om te zeggen op welke basis zij de eindklant zullen factureren, maar heb daar een hard hoofd in
Willem, ik ben hier niet om ruzie te zoeken hoor 🙂 Als je buffer groot genoeg is, kun je het vrij lang volhouden geen payroll-opdrachten te doen en zeggen dat je echt alleen als zelfstandige dingen wilt doen. Maar houd je wel rekening met de mogelijkheid dat je vanaf 1-1-2018 misschien alleen maar opdrachten via payroll kunt doen? Ik neem even aan dat jij vooral langlopende projecten doet bij financiële instellingen. En o.a. de duur van je projecten kan dan best een issue worden… Een en ander is natuurlijk wel afhankelijk hoe de wet DBA zich het komend jaar ontwikkelt, maar je zit net als vele andere ICT zzp’ers wel in het (donker)grijze gebied.
Ik zie hier ook niet om ruzie te maken maar in de ICT bestaan geen heel korte klussen als je projecten doet! En p!annjngen zijn nooit vast, dat heet voorschrijven inzicht Ik zit al ruim 38 jaar in de ICT, bin financiële instellingen dus weet gewoon waar ik over praat.
Stel je wilt een opdracht gaan doen voor €80 per uur, maar de opdrachtgever wil/durft niet (meer) met zelfstandigen te werken. De opdrachtgever wil je ws ook geen €12.000 (150x€80) per maand gaan betalen als salaris, omdat dat scheve gezichten geeft binnen het bedrijf en ook niet binnen hun loonschalen past. Een oplossing is dan om het via een payroller te doen, die doen daar niet moeilijk over, en de klant krijgt netjes een factuur, want een factuur betalen is anders dan salaris betalen…
Je kunt dat niet zo stellen: de €12.000 (150x€80) in dit voorbeeld is niet een gewoon bruto salaris maar het bruto bruto salaris inclusief werkgeversbijdrage, het is een equivalent van rond de € 9.350 aan bruto salaris. De factuur van 12K komt dus overeen met een bruto salaris van 9.350,- plus werkgeverslasten, is tezamen ook 12K. Appels met appels vergelijken.
Ook die 9350 voelt voor die werkgever ws als teveel, het ging even om het idee. Iedere maand 150 uurhaal je ook niet. Maar 2700 werkgeverslasten is wel belachelijk veel, de payroller betaald stukken minder is mijn ervaring.
Oorzaak is de wet, gevolg van deze wet is “payrolling”. Als payrolling een keuze is van BEIDE partijen, dan is t prima. Echter niet als schijn werknemer constructie, die door een wettelijk gedrocht wordt opgedrongen. De diversiteit in het freelance-landschap is dermate groot dat er niet 1 oplossing is voor elke situatie. Freelancers met lagere vergoedingen zullen eerder potentiële werknemers zijn of via uitzend/payroll-constructie werken. Een freelancer (met een hoger tarief) is in principe een ondernemer/onderneming die een dienst verleent aan een opdrachtgever en daarvoor een factuur stuurt. Hoe die verdiensten gebruikt worden is aan de freelancer, dan zal ongetwijfeld beloning zijn, maar ook verzekeringen, pensioen, transport et cetera.
Slechte onderbouwing Peer, waarom je met een hoger tarief eerder een ondernemer bent, zeker niet als de persoon in kwestie er langdurig zit. Dan is het meer “werken voor”, ipv “een dienst leveren”. Het is dan misschien niet “gedwongen”, maar kan soms toch wel schijnzelfstandigheid zijn, maar is vaak vrij simpel te beoordelen door te kijken naar hoe de inkomsten over de klanten (als er al meer zijn dan 1) verdeeld is. De zzper met lager tarief levert ook een dienst en stuur ook een factuur.
Om de woorden van Prof Boot maar eens te gebruiken: “Bij een hoger tarief is er geen maatschappelijk probleem”, ook niet bij langer durende opdrachten. Iedereen heeft hier zijn eigen ideeën hierover en blijft maar preken over de in hun ogen “onterechte zelfstandigen”, maar dit zijn niets meer of minder dan persoonlijke opvattingen. Deze wet heeft niet beoogd om deze gevallen uit te sluiten van deelname aan de arbeidsmarkt, ongeacht hoe jij er zelf ook over denkt…
Beste klwinkel, je voegt elementen aan mijn insteek toe.. langdurig en al dan niet meerdere opdrachtgevers staat er voor mij los van. Buiten maatschappelijk probleem van schijnzelfstandigheid, zoals Ewin van Boven aangeeft, kan een freelancer met een hoger tarief makkelijk zorg dragen voor die o zo belangrijke extra’s zoals pensioen en verzekeringen. Iemand met een lager tarief zal mogelijk gehele tarief nodig hebben om in levensonderhoud te voorzien en zou een andere constructie deze persoon mogelijk beter beschermen.
hahaha, je bent grappig Peer, langdurig staat er voor jou los van? net als gezagsverhouding zeker en loon en vervangbaarheid. Maar tarief speelt dan ineens wel weer een doorslaggevende rol bij de beoordeling… Zo heeft iedereen het voor zichzelf al opgelost, Voor de één is het tarief, voor de ander pensioendeelname of AO verzekering, net wat je het beste uitkomt. Maar zo werkt het niet helaas. Het doet er niet zo veel doet wat er voor jou los van staat, het gaat erom wat er in de wet staat. Niet voor niets zijn er in het verleden boetes opgelegd aan mensen en bedrijven die zelf ook vonden dat ze zelfstandig waren, maar dat volgens de officiële regels toch niet bleken te zijn. Maak je ook vooral niet druk om de “arme” zzpers en probeer die niet een probleem aan te praten, want de pakket bezorgen bleken helemaal geen probleem te hebben zagen we. Dus met vasthouden aan je eigen gelijk kom je er niet denk ik, beter jezelf aanpassen aan de situatie, wat dat ook voor een ieder moge betekenen. Dat kan zijn dat je tijdelijk toch maar even via payrolling werkt, maar misschien moet je wel gaan samenwerken met anderen en fixed price opdrachten gaan aannemen. Dat is pas ondernemen!
Payrolling is een keuze van de opdrachtgever om de verloning zelf te doen of uit te besteden. Daar voorafgaand is de keuze al gemaakt of het een loondienstverband is. Wat we nu zien is dat opdrachtgevers voor zeker willen gaan en alles als loondienst classificeren. Payroll bedrijven varen daar goed bij en opdrachtgevers wentelen de kosten af op de opdrachtnemer.
Deze wet is aangeslingerd om schijnzelfstandigheid aan te pakken (de situatie waarbij mensen verplicht werden zelfstandig te worden en tegen zeer lage inhuurtarieven weer door dezelfde werkgever werden ingehuurd). Deze ‘malafide’ praktijken zouden dan aangepakt kunnen worden. Wat het nu doet is vele malen schadelijker en bovenal vele (vaak verborgen) politieke agenda’s dienen. Het raakt de hele arbeidsmarkt: niet alleen meer dan een miljoen ZZP-ers, maar bedenk ook even wat een bureaucratie en administratieve ellende het mede veroorzaakt bij opdrachtgevers en de hele bemiddelingssector. En ik hoor Wiebes of de politieke ‘voorstemmers’ al helemaal niet meer over het oorspronkelijke doel van de wet. En ook op dit forum zie ik eigenlijk heel veel oneigenlijke discussies over allemaal schadelijke neveneffecten van deze onwerkbare wet waarbij ieder in zijn eigen straatje praat. Ik word er moe van.
Het feit dat iemand die lang voor een opdrachtgever werkt een schijnzelfstandige is, is geen oersoonlijke opvatting, maar ligt duidelijk vast in de wet. Boot beaamt alleen dat dit niet direct een maatschappelijk probleem is. Anderen denken daar anders over, want het holt de sociale zekerheid uit. Boot geeft verder aan dat de duur ook relevant us, omdat lange duur meer aangeeft dat de verhouding kenmerken van een arbeidsverhouding krijgt. Ook is er sprake van oneerlijke concurrentie, want de zzp kan voor kagere kosten worden ingezet (het eerder genoemde break-evn point t.o.v. Werknemer), maar drukt ook het tarief van de echte ondernemer die kortere opdrachten heeft (en dus leegloop heeft). Op dit moment lijkt het ondernemerschap een beetje op een cafetariamodel van regelingen. Kies maar wat je netto het meeste oplevert, of vanuit de oodrachtgever, wat het minste kost. Maar dat is het ondernemerschap niet en zo wordt op grote schaal genoten van fiscale tegemoetkomingen. Persoonlijk zou ik geen pay-rolling accepteren, maar die keuze is gestoeld op dat ik dan extra betaal voor iets waar ik geen gebruik van kan maken. Maar het model us op zich wel zuiver. Payroll bedrijven doen niet meer daan een loonadministratie om aan de wet op de LB te voldoen. Is in verschillende branches al heel veel jaren gebruikelijk en de kosten zijn vaak heel beperkt. Het zou goed zijn als Jurrien daar eens wat toelichting op geeft. Wat een kwalijk effect is, is dat de opdrachtgever deze kosten door de opdrachtnemer laat betalen. Het zou toch ook vreemd zijn dat als een onderneming zijn loonadministratie uitbesteed, het netto salaris van alle medewerkers omlaag gaat. Om om zeker te zijn moeten ook alle opdrachten die geen loondienstverband zijn ook ineens via payrolling. Dat is raar.
Goed verhaal Paul. Je kan natuurlijk eisen van een opdrachtgever dat er een paar euro per uur bij komt, als het via een payroller moet, dan betaald hij de kosten dus. En ja mensen, je kan eisen, want men wil jou toch graag inhuren om jou kwaliteiten?
Leuk verhaal, maar klopt niet. Lag het maar vast in de wet, dan had je in ieder geval nog recht van spreken. Als het begrip schijnzelfstandigheid vooraf aan een duidelijke en ondubbelzinnige (wettelijke) definitie had voldaan dan hadden we nu deze hele discussie niet gehad. Als ik jou redenering zou volgen dan zou ik bij elk project waar ik word ingehuurd dus vooraf moeten weten hoe lang de looptijd gaat worden. Omdat ik meestal eerst een contract krijg voor 3 of 6 maanden, die soms wel en soms niet verlengd worden met een soortgelijke termijn (en soms vaker dan 1 keer), dan wordt het toch wel verdomd lastig om vooraf aan te geven of je dan wel of niet voldoet aan de door jullie bedachte norm van schijnzelfstandigheid. Als ik een project doe van een paar weken of maanden (komt ook best veel voor) ben ik zelfstandig, als het uitloopt naar een jaar of 2 dan is het (achteraf!!!) ineens een loondienstverband?!? Dat laatste is nu precies de reden dat die hele wetgeving op de schop moet, zoals reeds door velen is aangegeven. Ondernemerschap hoort niet te worden afgemeten aan de lengte van je opdracht maar aan het algemene plaatje (de integrale kijk). Dat hier door de beoordelende instanties niet aan wordt voldaan en te eenzijdig wordt gekeken (rapport commissie Boot gelezen?) is nu precies de reden dat deze situatie blijft voortmodderen…
Tja, maar wat je wilt voorkomen, is dat iedereen aan opdrachten begint voor 3 maanden en dan oneindig gaat verlengen en dan achteraf zegt dat ze dat van tevoren niet konden weten. een maas in de wet dus. Er zal wel een maximum tijdsduur moeten komen, of een combinatie van uren en doorlooptijd, maar wel 1 die een stuk langer is dan 3 maanden, want anders is het niet werkbaar. bv max 2000 uur of 2 jaar aaneensluitend. Als je met je verlengingen daar overheen gaat, loop je inderdaad het risico op een loondienstverband. Misschien dan niet met terugwerkende kracht natuurlijk, maar wel vanaf dat moment, dus alleen de uren boven de 2000 of na de twee jaar.
Wiebes had het in z’n voortgangsrapportage in september over de ‘open norm’ van 8 maanden. Daarboven ligt de bewijslast bij de opdrachtgever&opdrachtnemer om aan de belastingdienst aan te tonen dat er geen sprake is van een schijncomstructie. Of het nu 3, 6 of 8 maanden wordt, ik vermoed dat het criterium ‘duur’ wel belangrijk gaat worden in de beoordeling wel/geen schijnconstructie. Tegelijk zal het niet het enige criterium zijn. Maar als je een opdracht van 1 jaar ook nog uitvoert via een tussenpersoon, dan moet je wel met hele goede argumenten komen dat het geen schijnconstructie is…
De discussie is of de huidige wetgeving nog voldoet aan een veranderde maatschappij, niet of de norm op dit moment wel omschreven is. Deze norm is niet door ons bedacht, hooguit zijn er nu discusiies over de termijnen. Artikel 7:610a Hij die ten behoeve van een ander tegen beloning door die ander gedurende drie opeenvolgende maanden, wekelijks dan wel gedurende ten minste twintig uren per maand arbeid verricht, wordt vermoed deze arbeid te verrichten krachtens arbeidsovereenkomst. Dus formeel gesproken, jouw opdracht van drie maanden zou nog kunnen, bij verlenging is het vermoeden van een arbeidsrelatie aanwezig. Dan komen de criteria gezag, loon en persoonlijke arbeid om de hoek kijken. Het is aan jou en jouw opdrachtgever om naar de BD te bewijzen dat het dus geen arbeidsovereenkomst is en er loonheffingen ingehouden moeten worden. Overigens in de praktijk is deze norm al wel opgerekt en is er redelijk wat jurisprudentie. Wat in jouw geval dus kan is dat het eerste contract nog geen arbeidsovereenkomst is, maar dat bij verlenning er ineens wel heffingen ingehouden moeten worden. De arbeidsrelatie kan dus gedurende de uitvoering wijzigen. Dat is bijv. ook het geval bij tijdelijke contracten (van flexibel naar vast). Zoals gezegd, de vraag is of deze huidige regels nog wel passen bij deze tijd en daar verschillen de meningen over. Wat ik begrepen heb is dat Boot dat bewijsvermoeden wil gaan invullen met criteria/normen rondom tarief, duur en kernactiviteiten. Bij de VAR werden deze regels dus buiten werking gezet. Bij DBA wordt dat bewijsvermoeden ingevuld met een naar oordeel van Boot te algemene modelovereenkomst. Het begrip duur komt dus niet helemaal uit de lucht vallen.
Je weet duidelijk meer dan ik, dus jij zegt dat een zzp metselaar niet 4 maanden mag metselen aan een huis?
Dat is nu net de moeilijkheid. Natuurlijk mag hij dat, alleen de BD zou op grond van de duur het bewijsvermoeden kunnen inroepen en stellen dat het een arbeidsovereenkomst is en dus loonheffing verschuldigd zijn. Die metselaar en/of zijn opdrachtgever moeten dan bewijzen dat het niet zo is. Dan komen de criteria weer om de hoek kijken (gezag, arbeid, loon en een zekere duur), maar ook een lange reeks van nog onduidelijker criteria die komen uit de jurisprudentie. Dat is onzeker en worden gewogen alle omstandigheden meewegend. Dat risico kan de opdrachtgever neerleggen bij een andere juridische werkgever via een payrolconstructie. Daarmee loopt hij geen risico op boetes en naheffing, die kunnen oplopen tot 110% van het betaalde bedrag. De werknemer valt wel onder het arbeidsrecht en de bescherming die daarbij hoort. Ik ben er geen voorstander van een payrolconstructie, maar voor een bepaalde groep (schijn)zelfstandigen kan dit best een redelijke oplossing zijn. Bijvoorbeeld voor die metselaar die 4 maanden werkt, maar ook een ICT-er op een lang contract bij 1 opdrachtgever.
Is het aangaan van een opting-in regeling met opdrachtgever wellicht een optie voor diegene die wel zelfstandig werkt, maar (ongewenst) geconfronteerd wordt de payroll oplossing? Samen kies je er voor om de arbeidsverhouding als fictieve dienstbetrekking aan te merken (pseudo werknemer). Opdrachtnemer wordt resultaatgenieter. Kies je voor opting-in, dan mag de opdrachtnemer ook deelnemen aan pensioenregelingen en mag opdrachtgever vrije vergoedingen verstrekken. De opdrachtgever houdt loonbelasting/premie volksverzekeringen en bijdrage Zorgverzekeringswet in op de inkomsten van de opdrachtnemer. Nadelen: – Geen ondernemersvrijstellingen voor opdrachtnemer – Geen aftrek beroepskosten voor opdrachtnemer – Geen aanspraak op werknemersverzekeringen – Geen ontslagbescherming – Opdrachtgever dient opdrachtnemer op te nemen in salarisadministratie Voordelen: – Opdrachtnemer kan zelfstandig (blijven) werken tegen eigen ZZP-tarief – Geen werkgeverslasten – Zelfstandig werken zonder eisen ondernemerschap (één opdrachtgever mogelijk) – Geen bedrijfsadministratie voor opdrachtnemer Let op, de scheidslijn tussen zelfstandig ondernemerschap, pseudo werknemerschap en ‘normaal’ werknemerschap is dun. Ook al is er sprake van een overeenkomst van opdracht, de feitelijke situatie is leidend voor het oordeel van de belastingdienst. Laat je dan ook goed informeren alvorens je een beslissing maakt.
Zonder werkgeverslasten kan niet uiteraard, want opdrachtnemer is in feite dan werknemer. In principe is de opdrachtgever dan tevens payroller. Kan prima, want payrollen is geen Rocket science.
@KLwinkel, Zonder werkgeverslasten kan wel uiteraard. Opdrachtnemer wordt resultaatgenieter. Door het aangaan van opting-in regeling is er alleen sprake van loonheffingen (loonbelasting, premies volksverzekeringen en ZVW) en geen premies werknemersverzekeringen. http://www.belastingdienst.nl/bibliotheek/handboeken/html/boeken/HL/thema_s-bijzondere_arbeidsrelaties.html#HL-16.15
@René Best een mooi alternatief dan voor mensen die voor een Payrollconstructie keuze worden gezet, of mensen die langdurige opdrachten doen.
@KLwinkel, ……ben eigenaar van een payrollbedrijf, maar meewerken aan constructies waarbij in dit geval de opdrachtnemer niet tevreden is doen we niet. Als ze het samen op deze manier op kunnen lossen lijkt mij dat beter voor iedereen.
