Zo voorkom je loonclaims voor onjuiste beloning uitzendkrachten en gedetacheerden.

Wat kunnen inleners zélf doen om misstanden te voorkomen?

Regelmatig verschijnen er berichten in de media over misstanden in de uitzendsector. En die zijn er. Maar gelukkig willen de meeste opdrachtgevers en uitzenders het gewoon goed doen. Dat begint met het maken van goede afspraken, deze nakomen en dat dan ook controleren. Doen we dat met zijn allen goed, dan vallen de boefjes vanzelf uit de boot.

Bij misstanden gaat het vaak om onderbetaling van uitzendkrachten. Fiscale ontduiking is immers al afgedekt door het SNA keurmerk. In het kader van de juridische ketenaansprakelijkheid voor het loon zijn opdrachtgevers aansprakelijk voor het juist loon in de keten. Als er sprake is van onderbetaling kan de uitzendkracht het te weinig ontvangen loon dus claimen bij de inlener. Daar zit je als inlener niet op de wachten!

Wat kan je zelf doen om het risico op dergelijke loonclaims te verkleinen?

Het begint met het eisen stellen aan de uitzendbureaus. Gewoon zorgvuldig inkopen. Een opdrachtgever moet heel duidelijke schriftelijke instructies geven: Welke cao, welke functiegroep, de hoogte van het uurloon, ATV, de periodiek, initiële loonsverhoging, kostenvergoedingen en toeslagen voor overwerk- en onregelmatigheid. Dan heeft het uitzendbureau een heldere, uitvoerbare instructie. En die moet gecontroleerd worden. Veelal eisen inleners nu alleen dat een uitzendbureau een certificaat heeft van Stichting Normering Arbeid. Deze eis is vaak ook in cao’s opgenomen. Een SNA certificaat dekt, zoals eerder aangegeven, echter vooral de fiscale risico’s en dekt onvoldoende de juiste toepassing van de inlenersbeloning. Dus het dekt niet het risico van een loonclaim.

Ook dienen ketenafspraken gemaakt te worden. Mag in- en doorleen door het uitzendbureau? En zo ja, met hoe veel schakels? Zijn er afspraken over het schriftelijk doorgeven van de juiste inlenersbeloning aan de feitelijke werkgever? Kunnen die gecontroleerd worden?

Een SNA certificaat dekt vooral de fiscale risico’s, maar dekt onvoldoende de juiste toepassing van de inlenersbeloning

Aanvullend zullen inleners dus iets moeten doen om het risico op loonclaims te voorkomen. Zeker als uitzendkrachten hierover de publiciteit zoeken, levert dat de betreffende inleners ook een slechte naam op. Als inlener krijg jij dan de schuld van een (bewuste?) fout van het uitzendbureau!

Het is overigens goed hierbij te vermelden dat detachering qua wet- en regelgeving hetzelfde is als uitzenden. Veel opdrachtgevers zijn zich hier nog onvoldoende van bewust. Misstanden zullen bij detachering minder vaak voorkomen dan bij uitzenden, maar ook bij detachering gelden de regels omtrent gelijk loon, en dat is met de Wet Arbeidsmarkt in Balans (WAB) complexer geworden. Stel dat een gedetacheerde niet hetzelfde loon krijgt als werknemers van de opdrachtgever in dezelfde functie, omdat die persoon bijvoorbeeld deelneemt in het interne carrièretraject van het detacheringsbedrijf, dan is dit een probleem waar je als opdrachtgever niet mee te maken wilt hebben.

Webinar: Zelfregulering en professionalisering loont! 

Vanuit de politiek is er veel aandacht voor de flexmarkt. De Europese detacheringsrichtlijn is herzien en er zijn door verschillende commissies (Borstlap & Roemer) aanzetten gedaan tot nieuwe wet-, en regelgeving. Deze moeten ervoor zorgen dat er een gelijk speelveld blijft bestaan op de arbeidsmarkt. Besluitvorming is aan een volgend kabinet. Wordt het meer wetgeving, of is zelfregulering verstandiger. En hoe moeten marktpartijen dan hun verantwoordelijkheden oppakken.

Tijdens de Webinar Week organiseren we een gesprek hierover met een opdrachtgever (Altrad/Hertel), keurmerkhouder (Pay-OK) en flex deskundige (Bureau Cicero). Aanmelden kan hier.

Inleners moeten veel strikter gaan toezien op de juiste beloning van de uitzendkrachten (en gedetacheerden). Er zijn verschillende manieren om dat te organiseren. Zo kan je als inlener zelf steekproefsgewijs controles uitvoeren bij de betrokken uitzendbureaus. In de praktijk blijkt dit lastig te zijn omdat specifieke kennis bij inleners vaak ontbreekt, het uitzendbureau inzage niet toe wil staan en er natuurlijk ook commerciële belangen spelen tussen inlener en uitzendbureau.

Ook kan het zijn dat de ingeleende medewerker weer bij een andere dan de eigen leverancier in dienst is.

Externe partij

Een inlener kan er ook voor kiezen om de controle op het juiste loon over te laten aan een externe partij en kwalitatief en door de markt erkend keurmerk verplicht te stellen. Uitzendbureaus met dit keurmerk worden periodiek gecontroleerd op het juiste loon én het voldoen aan de pensioenverplichtingen.

Bij een goed keurmerk zijn expertise, onafhankelijkheid, continuïteit en een aanvaardbare prijs gecombineerd. Controles worden uitgevoerd door onafhankelijk inspecteurs.

Onze ervaring heeft tot nu toe geleerd dat ca. 25% van de aangemelde uitzendbureaus niet voldoet aan onze PayOK normen en dus niet de juiste beloning toepassen, met alle daarbij behorende risico’s voor de opdrachtgevers.

Door consequent de samenwerking met deze uitzendbureaus te verbreken, kunnen inleners er daadwerkelijk voor zorgen dat onderbetaling in de uitzendsector teruggedrongen wordt. Zo gaan goed werkgeverschap en flexibiliteit hand in hand.

Ger Jaarsma, voorzitter PayOK